Nadat
we een paar jaar met zijn tweeën gewoond hadden, kregen we inwoning.
Dat
ging niet zo maar van de één op de andere dag.
Daar
ging toch nog wel een hele voorbereiding aan vooraf.
Suzanne
woonde in Nederland en had twee paarden, pony`s eigenlijk, de grootste maat,
een rasechte Haflinger, die heette Mies en de andere, Floyd was een kruising
van een Haflinger en een volbloed Arabier.
Misschien
waren die laatste twee wel min of meer de aanleiding dat Suzanne ook naar
Frankrijk verhuisde.
In
Nederland woonde Suzanne in een appartement, dus waar waren de paarden?
Inderdaad
in een pension.
Soms
was dat redelijk dicht bij haar huis, maar er was altijd plaatsgebrek bij een
manege/pension. Ze konden amper buiten lopen of ze stonden met zijn allen op
een piepklein stukje wei, bijna zonder gras.
Ze
verhuisden naar een ander pension met iets meer uitloop mogelijkheden, maar
weer een stuk verder rijden.
Als
we in Nederland waren en met Suzanne meegingen naar Mies en Floyd, dan vonden
we het eigenlijk zielig zoals ze er bij stonden. Ze leken ook niet zo gelukkig
te zijn of waren wij niet zo happy met hun situatie?
Wij
hadden in Frankrijk meer dan twee hectare weide ongebruikt liggen.
Zo
is het idee langzamerhand ontstaan en kreeg het plan om met haar vriend naar
Frankrijk te komen steeds vastere vormen.
Suzanne
had een baan gevonden als assistente van de directeur in een kasteel bij ons in
de buurt. Het kasteel was een hotel en onder andere dankzij haar talenkennis
kon zij daar aan de slag.
Zij
verkocht haar appartement en de afwikkeling daarvan duurde nog even.
Haar vriend kwam een paar maanden eerder naar
Frankrijk om samen met Joep een paardenstal te bouwen.
We
besloten het op de plek waar het schapenstalletje stond te bouwen, want daar
was de grond altijd behoorlijk droog.
Wij
hadden twee plekken in de wei, waar sprengen onder zaten en ondanks dat het
soms op een hoger gelegen gedeelte was, was het er vaak vochtig.
Het
ontwerp werd door Joep gemaakt, het zou een inloopstal worden, want Haflingers
kunnen wel tegen een stootje en dan konden ze zelf regelen wanneer ze naar
binnen wilden.
Uiteraard
was het inkopen van alle materialen alleen al een hele klus.
De
stal zou gebouwd worden met gepotdekselde planken, op een stenen fundering.
Bij
een grote houtzagerij, lieten we alle planken op maat zagen.
Aangezien
we aan de rand van het grootste eikenbos van Europa, 10.000 ha, het Forêt de
Tronçais woonden, was er aan hout geen gebrek.
Voor
de afrastering van de weide kochten we, in verhouding voor drie keer niks, een
hele stapel eiken schaaldelen.
Voordat
de stal helemaal klaar was, kwam Suzanne nadat alles in Nederland was geregeld
ook naar Frankrijk.
Een
hele reis met twee half verdoofde katten in haar Fiat Panda!
Doerak
zo zwart als roet, net als onze Vlek, Smurf en Carbone, maar dan kleiner en
Dieuwertje was een rood wit gestreepte poes.
Ze
had ze al jaren, ooit uit een asiel gehaald en D&D waren echte stadse
dames.
Ooit
wel naar buiten geweest in een stadstuintje, maar daarna in het appartement
niet meer.
Toen
hadden we dus ineens vijf katten. De rangorde onderling moest natuurlijk
vastgesteld worden. Carbone,
bijvoorbeeld zorgde er wel voor dat zij als eerste bij iemand op schoot kon
liggen!
Op
zich viel het wel mee, alleen onze Smurf vond het een leuke bezigheid om
Dieuwertje te stalken.
Dieuwertje
was een beetje bang, dus zij was al heftig bezig als ze later naast het terras
bij de hortensia ging zitten. Zagen wij Smurf, die daar dan quasi onschuldig
rond zat te kijken, dan wisten we dat Dieuwertje zich voor hem had verstopt en
niet tevoorschijn durfde te komen!
Omdat
de stal nog niet helemaal klaar was, konden we Mies en Floyd, tijdelijk bij
goede vrienden van ons in hetzelfde dorp onderbrengen.
Daar
was er aan ruimte geen gebrek met 38 hectare weide en weliswaar héél veel
paarden, maar daar waren ze van harte welkom.
Mies
en Floyd werden `s nachts in een trailer opgehaald uit Nederland.
Het
in de nacht rijden had zijn voordelen, niet druk met verkeer dus kon er rustig
doorgereden worden.
Eenmaal
gesetteld in hun tijdelijke nieuwe omgeving, zagen we ze zienderogen opknappen.
Niet dat het magere verwaarloosde scharminkels waren, verre van dat, maar ze
kregen weer zin in het “leven”, om het maar eens dramatisch uit te drukken.
Ze
hadden de ruimte, konden lekker rennen, met elkaar klieren en spelen.
Toen
de stal klaar was, zijn ze lopend aan een halster, binnendoor over paden en de
weg door Suzanne en onze vriendin opgehaald.
Aangekomen
bij hun nieuwe stal bij ons huis, bleven ze eerst een beetje onwennig bij ons
staan. We lieten ze de stal van binnen zien en toen kregen ze ineens de geest
en begonnen met wapperende manen achter elkaar aan te galopperen.
Dat
gaf héél veel voldoening om ze zo lekker onbevangen vrijuit te zien gaan.
Suzanne
ging aan de slag bij het kasteel, ze had meestal onregelmatige werktijden.
Hoewel
ze met haar vriend bij ons inwoonde, was het de bedoeling om een eigen stekkie
te vinden.
Dat
werd gevonden op zes km afstand van ons huis, Mies en Floyd zouden dan bij ons
blijven, omdat er bij het gevonden huisje wel een ruime tuin was, maar geen
ruimte voor paarden.
We
vonden het huisje bij “onze” makelaar, Monsieur Dubois die niet meer bij de
notaris werkte, maar voor zich zelf was begonnen.
Hij
had dus gelijk gekregen, nadat hij vroeger had gezegd ”Tot het volgende huis!”
De
voorlopige koopakte werd door Suzanne getekend en met een cheque werd de eerste
aanbetaling gedaan, alles nog in francs, dus een heleboel nullen!
Er
werden plannen gemaakt hoe het zo leuk en voordelig mogelijk door haar vriend
opgeknapt kon worden.
Echter,
na een paar dagen kwam er een brief van de notaris en wat schetste onze
verbazing?
De
door Suzanne afgegeven cheque viel uit de enveloppe en in de begeleidende brief
stond, dat de koop niet door ging!
Eén
van de erfgenamen van het huisje was het niet eens met de verkoop en ze hadden
het aan een ander verkocht, zonder ons te informeren of ons bijvoorbeeld de
gelegenheid te geven om ook meer te bieden!
Uiteraard
een teleurstelling, maar soms zeg je wel eens; achteraf: “Misschien was het wel
ergens goed voor “.
De
relatie van Suzanne en haar vriend liep stuk en hij ging terug naar Nederland.
Dat
ging ook niet van de één op de andere dag en al met al was dat voor ons
allemaal een vervelende periode.
Maar
c`est la vie!
******************
RECEPT.
SALADE MET AARDBEIEN EN BRIE.
Lekkere frisse salade met zomerkoninkjes.
Ingrediënten voor 2 personen:
- 125 gram aardbeien
- half uitje fijn gesneden
- klein blikje linzen
- 75 gram gemende sla
- 125 gram brie of camembert in stukjes gesneden
Pureer de helft van de aardbeien met anderhalve eetlepel lepel olijfolie en een halve eetlepel balsamicoazijn.
Verdeel de sla, de rest van de aardbeien met de ui, linzen en de stukjes kaas over twee borden en verdeel de dressing over de twee borden.
Lekker met stokbrood en een glaasje wijn, op je eigen terras!
***********
******************
RECEPT.
SALADE MET AARDBEIEN EN BRIE.
Lekkere frisse salade met zomerkoninkjes.
Ingrediënten voor 2 personen:
- 125 gram aardbeien
- half uitje fijn gesneden
- klein blikje linzen
- 75 gram gemende sla
- 125 gram brie of camembert in stukjes gesneden
Pureer de helft van de aardbeien met anderhalve eetlepel lepel olijfolie en een halve eetlepel balsamicoazijn.
Verdeel de sla, de rest van de aardbeien met de ui, linzen en de stukjes kaas over twee borden en verdeel de dressing over de twee borden.
Lekker met stokbrood en een glaasje wijn, op je eigen terras!
***********